هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سبک های دلبستگی ( ایمن ، اجتنابی ، دوسوگرا) و ابعاد شخصیت ( نوروز گرایی ، برونگرایی ، تجزیه پذیر ، همسازی ، وظیفه شناسی ) بود . دویست و سی سه دانشجوی دانشگاه تهرات (102 پسر ، 131 دختر ) با پر کردن مقدار دلبستگی بزرگساران (AAI) و مقیاس شخصیت پنج عاملی
( NEO-FFI ) در این پژوهش شرکت کردند . نتایج پژوهش حاضر به عنوان پژهشی توصیفی نشان داد که : بین سبک دلبستگی ایمن با برون گرایی و هم سازی همبستگی مثبت معنی دار وجود دارد ، بین سبک های دلبستگی نا ایمن (اجتنابی و دو سو گرا ) و نوروز گرایی همبستگی مثبت معنی دار وجود دارد . بین سبک های دلبستگی نا ایمن ( اجتنابی و دو سو گرا ) و برونگرایی هم بستگی منفی معنی دار وجود دارد ، بین سبک دلبستگی دو سو گرا و وظیفه شناسی همبستگی منفی معنی دار وجود دارد ، بین سبک دلبستگی دوسوگرا و وظیفه شناسی همبستگی منفی معنی دار وجود دارد. بین سبک دلبستگی اجتنابی و همسازی همبستگی منفی معنی داری وجود دارد. بر اساس این یافته ها پژوهش می توان نتیجه گرفت که مدل های درونکاری ایمن و ناایمن از خود و دیگران ، که در چارچوب روابط دلبستگی نوزاد – مادر تشکیل می شوند ، شکل گیری صفات شخصیت را تحت تاثیر قرار می دهند .
)