هدف این مقاله جستار گشایش درخصوص استانداردسازی منابع انسانی در آموزش و پرورش است امروزه حرکت کیفی به سمت آموزش های بهینه و کار آمد در نظام های تعلیم و تربیت امری بدیهی و ضروری به شمار می رود زیرا یکی از عوامل مهم پیشرفت و توسعه هر جامعه ای اساسا منابع و نیروی انسانی و چگونگی تربیت آنهاست نوشتار حاضر با نگاهی به آ موزش و پرورش به عنوان نظام اساسی در تربیت منابع انسانی سعی در طرح مسئله دارد زیرا ما در شرایط هستیم که سیاستگذاران و رهبران آموزشی دغدغه اطمینان از آموزش های استاندارد را دارند و این اطمینان زمانی میسر است که معلم و منابع انسانی استاندارد شوند لذا در این مقاله سعی شده است با استفاده از معتبر ترین منابع و سایت ها در مخورد مفهوم استاندارد و سابقه تاریخی آن در جهان و ایران بحث شود و سپس استاندارد های آموزشی و اصول هفت گانه استاندارد مورد مطالعه قرار گیرد این بحث با تبیین نهضت استاندارد های آموزشی و شرایط اقلیمی دنبال می شود و به خوشه های فرهنگی در سطح آمایش سرزمین اشاره می گردد در ادامه بحث به پنج مسئله در خصوص ضرورت آموزش مبتنی بر استاندارد در کشور پرداخته می شود و سپس صلاحیت های حرفه ای و چهار مدخل عمده در مقوله استاندارد سازی مورد مطالعه و بررسی قرار می گیرند سرانجام به هشت مدل مفهومی به عنوان در آمدی جهت ادامه بحث در آینده اشاره شده است.
)