ریچارد رورتی به منزله مهم ترین نو عمل گرایی که آراء وی جنبه های تربیتی نیز دارد شناخت شده است در عرصه دیدگاه های فلسفه رورتی مفهوم عینیت و دیدگاه باز نمود گرای مرتبط با آن را مورد انتقاد قرارد داده است در عوض او بر آن است که همبستگی اجتماعی جایگزینی برای عینیت است چنانکه خصیصه احتمالی زبان جایگزینی برای بازنمود گرایی است رورتی با تاکیدی که بر روابط اجتماعی دارد به خصیصه احتمالی در جامعه اخلاق و نیز خود معتقد می شود طعن گرایی به معنای تردید و تربیت او دو مرحله متمایز در نظر می گیرد که در آنها ورود به دانشگاه مرزی اساسی است طبق نظر وی اصول تربیتی قبل از ورود به دانشگاه معطوف به جامعه پذیری است در حالی که پس از ورود به دانشگاه تالکید بر تفرد است به موازات این نظر رورتی بر آن است که نوعی تبادین میان این دو دسته از اصول تربیتی وجود دارد در اینجا استدلال شده است که تقابل مورد نظر رورتی میان عینیت و همبستگی اجتماعی امری ضروری نیست بنابراین همه نتایج مترتب بر این ادعا نیز باید مورد تجدید نظر قرار گیرند به علاوه دیدگاه تربیتی رورتی منجر به برچیدن مرزهای میان تربیت و تلقین می شود که دیدگاهی قابل دفاع نیست سرانجام علیه نظر رورتی استدلال شده است که جامعه پذیری و تفرد تداخل هایی دارند و اندیشه تبادین دارای ضعف هایی اساسی است
)