در این مقاله به آموزه های حافظ همچون یک مکتب تربیتی نگاه شده و مبانی فلسفی ، دینی ، تربیتی و علمی آن مورد بررسی قرار گرفته است . در مقاله با استناد به اشعار حافظ تاکید شده است که حافظ پرورش را مقدم بر آموزش می داند و به جای مدرسه و قیل و قال درس ، در پی انسان سازی است . حافظ از نظر معرفت شناسی نگرش شهودی دارد و از نظر هستی شناسی معتقد به تقدیر الهی است . او از نظر انسان شناسی انسان را موجودی تکامل جو ، مسئول و مسلط بر نفس میداند و از نظر ارزش شناسی معتقد است انسان باید با طبیعت و آفریده های خداوند هماهنگ باشد و انسان بیگانه با مخلوقات خداوند نمی تواند راز خلقت را درک کند . مقاله مبانی دینی مکتب تربیتی حافظ را نیز کاویده و معتقد است حافظ به جای تاکید بر آداب دینی بر تجربه دینی تاکید دارد و رابطه عاشقانه را بستر تجربه دینی می داند . در مقاله همچنین مبانی علمی آموزه ها ی حفظ درباره نقش دین در سلامتی و تعادل روانی و معنا بخشی به حیات فرد مورد بحث قرار گرفته است . در مقاله تاکید شده است که جهانبینی حافظ برگرفته از قرآن ، حدیث و محصول ممارست او با قرآن و ریاضت و عرض نیازمندی وی در درگاه ذات احدیت است . کلام حافظ استعاره ای از کلام الهی و پیامبران و ائمه اطهار و بزرگان دین است .
)