در دو دهه اخیر اغلب کشورها برای ارتقای کیفیت آموزش عالی کوشش های ویژه ای به عمل آورده اند. در انجام این امر از رویکردهای ارزیابی(ارزشیابی)استفاده کرده اند. در میان رویکردهای گوناگون که برای این منظور وجود دارند‘ارزیابی درونی دارای ویژگی هایی است که میتواند برای ارتقای مستمر کیفیت به کار برده شود.در نظام آموزش عالی ایران در سال 1375 یک طرح ارزیابی درونی به طور آزمایشی در شش گروه آموزشی در سه دانشگاه علوم پزشکی به اجرا درآمد.براساس داده های حاصل از طرح یاد شده‘در این مقاله ابتدا چارچوب نظری ارزیابی درونی و سپس ضرورت استفاده از آن بیان میشود.پس از آن با تحلیل داده های حاصل از اجرای آزمایشی ارزیابی درونی‘رویکرد مناسب این نوع ارزیابی در دانشگاههای علوم پزشکی عرضه میشود.سرانجام چگونگی کاربرد آن در نظام آموزش عالی کشور مورد بحث قرار میگیرد.
بازرگان, عباس, آبادی, جلیل فتح, & الهی, بهرام عین. (1379). رویکرد مناسب ارزیابی درونی برای ارتقای مستمر کیفیت گروههای آموزشی در
دانشگاههای علوم پزشکی. مجله روان شناسی و علوم تربیتی, 5(2), -.
MLA
عباس بازرگان; جلیل فتح آبادی; بهرام عین الهی. "رویکرد مناسب ارزیابی درونی برای ارتقای مستمر کیفیت گروههای آموزشی در
دانشگاههای علوم پزشکی", مجله روان شناسی و علوم تربیتی, 5, 2, 1379, -.
HARVARD
بازرگان, عباس, آبادی, جلیل فتح, الهی, بهرام عین. (1379). 'رویکرد مناسب ارزیابی درونی برای ارتقای مستمر کیفیت گروههای آموزشی در
دانشگاههای علوم پزشکی', مجله روان شناسی و علوم تربیتی, 5(2), pp. -.
VANCOUVER
بازرگان, عباس, آبادی, جلیل فتح, الهی, بهرام عین. رویکرد مناسب ارزیابی درونی برای ارتقای مستمر کیفیت گروههای آموزشی در
دانشگاههای علوم پزشکی. مجله روان شناسی و علوم تربیتی, 1379; 5(2): -.
)